Halve dagen

Pff... herkenbaar bij meerdere lezers hoop ik? 😅 Die halve vrije dagen. Dat is nét niets.

Wanneer de kinderen vrij zijn van school, je partner aan het werk is, en de sociale agenda overloopt. Je had jezelf eigenlijk beloofd om deze week niet te werken. Maar toch gluur je stiekem in je mailbox. En je haakt even online aan bij dat ene werkoverleg. Oh ja, en die lange lijst met praktische klusjes thuis die je voor jezelf hebt gemaakt? Die staat ook nog op je te wachten.

Je wilt alles in je hoofd afvinken, anders voelt het als falen of tekortschieten, toch? Diep van binnen weet je eigenlijk wel dat dat onhaalbaar is.

Herkenbaar? 😅

Ik dacht dat ik deze fase al gepasseerd was. Dat ik écht ruimte kon maken voor mezelf én mijn gezin. En dat ik me NIET zou laten verleiden om te gaan werken.

Mislukt!

De tweede week van de meivakantie was namelijk alles half. Half vrij, half aan het werk 😦. Terwijl de eerste week van de meivakantie perfect was verlopen. Ik had namelijk maar één lijstje: Genieten met mijn gezin. Een dikke groene vink kon ik op dat lijstje zetten, mede dankzij de gezellige én goedgevulde dagen op Center Parcs.

Maar die tweede week... Verdorie.

En toch was het ook zo'n leuke week. Heerlijk buiten gezwommen. Twee logeerpartijtjes met nichtjes en neefjes. Lekkere wandelingen gemaakt. Een middagje naar de manege. Een startende collega zzp'er geholpen met een vraag. Uitnodigingskaarten vormgegeven inclusief zelf geschreven gedicht voor een 50-jarig huwelijk. Meer dan 350 kaarten verkocht deze week aan Bol.com klanten. Inspirerend werkoverleg gehad met de werkgroep Marketing Orvelte. Me ingelezen in visiedocumenten voor een nieuwe schrijfopdracht.

Hmm... misschien is dat het? Moet ik vooral kijken naar wat ik wél heb gedaan en niet piekeren over wat ik nog had moeten doen? En gewoon accepteren dat ik naast mijn gezin mijn werk ook fantastisch vind?

Ja. Dat voelt beter.

Oke. Dan nu op naar de volgende halve werkweek!

Liefs

ps . Bedankt vingers, laptop en tekst. Voor de zoveelste keer.